[Κείμενο στα ελληνικά ακολουθεί μετά την περίληψη στα αγγλικά]
This is the paper co-authored with Prof. Pauline Deutz (Univ. of Hull) that has been published in 2021 with the Bio-Based and Applied Economics journal. DOI: 10.36253/bae-9534
Abstract:
Over the past decade, the term bioeconomy has emerged in both policy and academic discourse. Implying a technology-driven approach to wealth generation from organic materials, the term has taken hold with so far limited critical engagement. It is a contestable rather than contested term. Noting the rise of numerous other ‘economies’ (blue, green, circular) on a similar timeframe, this paper undertakes a critical discourse analysis of academic literature and UK/EU policy documents using the term ‘bioeconomy’ to produce a contextualized understanding of how it is used in both theoretical and practical contexts. Our analysis shows that bioeconomy, as with the other ‘sustainability’ economies, which we term the ‘S-economies’, prioritises the economy and the markets as the solution brokers for the environmental and economic problems they seek to address. The apparent fragmentation of the theory and policy concerning the environmental sustainability of economic activity is expressed through the variability of terms that aspire to establish multiple economies functioning at the same time. Limited empirical analysis of the existing ‘bioeconomy’ is symptomatic of the dissociation between theory and practice, emphasizing technological approaches favouring capital intensive approaches over local solutions. The S-economies, including the bioeconomy, are an attempt to bypass economic structural realities that otherwise would need to be addressed.
Πρόκειται για μια μελέτη που συγγράψαμε με την καθηγήτρια Pauline Deutz (Univ. of Hull) και δημοσιεύθηκε το 2021 στο επιστημονικό περιοδικό Bio-Based and Applied Economics. DOI: 10.36253/bae-9534
Περίληψη:
Την τελευταία δεκαετία, ο όρος βιοοικονομία εμφανίστηκε τόσο στον πολιτικό όσο και στον ακαδημαϊκό λόγο. Υπονοώντας μια προσέγγιση με γνώμονα την τεχνολογία για τη δημιουργία πλούτου από οργανικά υλικά, ο όρος έχει επικρατήσει με έως τώρα περιορισμένη κριτική συζήτηση. Είναι ένας όρος που μπορεί να αμφισβητηθεί αλλά δεν αμφισβητείται. Παρατηρώντας την εμφάνιση πολλών άλλων «οικονομιών» (γαλάζια, πράσινη, κυκλική) σε ένα παρόμοιο χρονικό πλαίσιο, η παρούσα μελέτη υιοθετεί μια κριτική ανάλυση λόγου της ακαδημαϊκής βιβλιογραφίας και των πολιτικών κειμένων των Ηνωμένου Βασιλείου-Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιώντας τον όρο «βιοοικονομία» για να δημιουργήσει μια κατανόηση εντός πλαισίου του τρόπου με τον οποίο η λέξη χρησιμοποιείται τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό πλαίσιο. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι η βιοοικονομία, όπως και με τις άλλες οικονομίες «αειφορίας», τις οποίες ονομάζουμε «S-economies», δίνει προτεραιότητα στην οικονομία και τις αγορές ως διαμεσολαβητές λύσεων για τα περιβαλλοντικά και οικονομικά προβλήματα που επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν. Ο εμφανής κατακερματισμός της θεωρίας και της πολιτικής σχετικά με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα της οικονομικής δραστηριότητας εκφράζεται μέσω της μεταβλητότητας των όρων που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν πολλαπλές οικονομίες που λειτουργούν ταυτόχρονα. Η περιορισμένη εμπειρική ανάλυση της υπάρχουσας «βιοοικονομίας» είναι σύμπτωμα της αποσύνδεσης θεωρίας και πράξης, δίνοντας έμφαση στις τεχνολογικές προσεγγίσεις που ευνοούν τις προσεγγίσεις έντασης κεφαλαίου έναντι των τοπικών λύσεων. Οι οικονομίες αειφορίας, συμπεριλαμβανομένης της βιοοικονομίας, είναι μια προσπάθεια παράκαμψης οικονομικών διαρθρωτικών πραγματικοτήτων που διαφορετικά θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν.
Ριζικά Οικονομικά - Grassroots Economics 