This is the slide series of my conference presentation titled “Who is afraid of AI? Reflections from the economic margin” presented on 22.09.2023 at the 8th International Conference on Applied Economics “Economics & the Social Sciences in the Age of ArtificiaI Intelligence” organised by the University of Thessaly, Department of Economics (21-23.9.2023).
Αυτή είναι η σειρά διαφανειών της ανακοίνωσής μου με τίτλο “Ποιος φοβάται την τεχνητή νοημοσύνη; Σκέψεις από το οικονομικό περιθώριο” που παρουσιάστηκε στις 22.09.2023 στο 8ο Διεθνές Συνέδριο Εφαρμοσμένων Οικονομικών «Οικονομικά και Κοινωνικές Επιστήμες στην Εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης», το οποίο διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών (21-23.9.2023).
This is the chapter that has been published on 28.7.2023 in the Elsevier “Reference Collection in Social Sciences” and will be a chapter of the “Encyclopedia of Monetary Policy, Financial Markets and Banking” that will be released as a full compilation in 2025, under the editing of Prof. N.Apergis. The entry describes various types of currencies that are used along with the official ones in various economies of the 21st century, the main historical precedents and main debates concerning the character of the currencies and their use. The chapter includes examples like digital currencies and specialized currencies aiming at achieving a designated goal within the economy
Αυτή είναι η μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 28.7.2023 στη “Reference Collection in Social Sciences” του Elsevier και θα είναι κεφάλαιο της “Encyclopedia of Monetary Policy, Financial Markets and Banking” που θα κυκλοφορήσει ως πλήρης συλλογή το 2025, υπό την επιμέλεια του Καθ. Ν. Απέργη. Το λήμμα περιγράφει διάφορους τύπους νομισμάτων που χρησιμοποιούνται μαζί με τα επίσημα σε διάφορες οικονομίες του 21ου αιώνα, τα σημαντικά ιστορικά προηγούμενα και τις βασικές συζητήσεις σχετικά με τον χαρακτήρα των νομισμάτων και τη χρήση τους. Το κεφάλαιο περιλαμβάνει παραδείγματα όπως ψηφιακά νομίσματα και εξειδικευμένα νομίσματα που επιδιώκουν την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου εντός της οικονομίας.
This is the slide series I used to present my paper “Artificial Intelligence in the Edu-factory: A revenge of the invisible working classes in Higher Education” at the 2023 SOLSTICE-CLT conference that took place at the Edge Hill University on 14-15th June 2023.
Αυτή είναι η σειρά διαφανειών που χρησιμοποίησα για να παρουσιάσω την εργασία μου “Τεχνητή Νοημοσύνη στο Εκπαιδευτικό Εργοστάσιο: Μια εκδίκηση των αόρατων εργατικών τάξεων στην Ανώτερη Εκπαίδευση” στο συνέδριο SOLSTICE-CLT 2023 που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Edge Hill στις 14-15 Ιουνίου 2023.
This is the slides series for the presentation of my paper “Harm science, hard science & the quest for appropriate methods in economics” that I presented on March 30th 2023 at the Online Conference “Economics – The Tragic Science?, organised by the London South Bank University Business School.
Αυτές είναι οι διαφάνειες για την παρουσίαση της μελέτης “Επιστήμη της βλάβης, σκληρή επιστήμη & η αναζήτηση για κατάλληλες μεθόδους στα οικονομικά:, που παροσίασα την 30ή Μαρτίου 2023, στο Διαδικτυακό Συνέδριο “Οικονομικά – η Τραγική Επιστήμη;” το οποίο διοργανώθκε από την Σχολή Επιχειρήσεων του London South Bank University.
Σημείωση: Στα ελληνικά το hard science είχε μεταφραστεί ως “φυσικές επιστήμες”, στα αγγλικά όμως οι φυσικές επιστήμες ως “σκληρές” παρουσιάζονταν έτσι για αρκετό διάστημα, μέχρι που το πήραν απόφαση οι φυσικοί επιστήμονες ότι δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο. Το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι το φαντασιακό της “σκληρής επιστήμης” έχει διασωθεί στα οικονομικά, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για μια κοινωνική και εν μέρει κανονιστική επιστήμη.
Abstract
The paper explores the contributions to economic methodology in the book “Economics – The tragic science” by G.F.DeMartino (2022) and how the search for better ethics in the discipline of economics is directly linked to better methods that fit the subject-matter of the field.
That economics can create extensive harm while pretending it is science and even more hard science, is known. Hard science as a term, with its connotations that refer to an approach to knowledge that is quite linked to modernity, patriarchy and (colonial) capitalism, tried to distinguish itself from other disciplines based on an assumption of certainty that some types of knowledge can have and some other types of knowledge cannot even dream of.
However, as capitalist structures seem to reach their environmental and social limits, the assumption of scientific certainty is not as it used to be two hundred years ago. Economics seems to be too slow to follow the trend of “hard sciences” in terms of understanding complexity, uncertainty, resilience and open-system analysis, much less to accept that there are parts of economic activity that we might never know or that we will get to know after it is too late for both the economy and the people living in it.
The ”Tragic science” book raises a very legitimate critique of currently prevailing methods in economics, as those being unethical because they cause immeasurable and irreparable harm to the societies the economic advice is given through those methods. However, any method that leads to so much harm is flawed and should not be used. It is not scientific to use methods that cause so much harm just like it would not be scientific to build a house without a proper engineering study and structure. The question that the book raises but leaves unanswered is whether we just have to manage the harm the current prevailing methods cause, or whether we have to search for better methods. The last chapters give a hint, by presenting the case of the California river and how the economists could contribute positively to policy-making by working with methods that prioritise the prevention of harm.
The despise of economics to methodologies of other social sciences that are less interventionist and less distanced from reality had a drawback that today seems evident, but some decades ago, it was not: it led to most economists not even understanding where the data they use is coming from; to adapting the data and the decision on what type of data they will use, to the model they have and not vice versa; to take modelling and statistical analysis of state-created data as the best way to understand the economy; and of course to turn to research fields that have certain types of data that are convenient for economics and its modelling urge, rather than to fields that are part of core sectors of the economy but are more messy and unstable as knowledge sources than a clean statistical set ready to find from a state or corporate organisation. Stated otherwise, the despise to methodological self-reflection led to ignorance or worse, to harmful economics.
The paper explains how centering the prevention of harm in economics requires completely different methodologies and not only different ethics; how the understandings of the economic activity and even more the policy making through economic expertise demands variety of methods, that would include both quantitative and qualitative methodological tools; and how the quantitative part of economic methodology needs to be re-built from scratch to include quantitative approaches that are appropriate for a planet in climate crisis and for societies struggling to escape inequality and poverty.
In other words, we do not only have unethical methodologies, we also have bad methodologies that cause harm. That unethical and bad science goes hand in hand is something that other disciplines know for some time now and by the occasion of DeMartino’s book, it is time that economics catches up with its peers.
This is my new book, to be released the upcoming months by Bloomsbury UK.
Αυτό είναι το νέο μου βιβλίο. Μηχανές Εναντίων Μέτρων, που θα εκδοθεί τους επόμενους μήνες από το εκδοτικό οίκο Bloomsbury UΚ.
Table of Contents
Part I: the non-mainstream modes of transaction and production and the quantity question
1. Introduction: the non-mainstream modes of transaction & production, or when what works in practice struggles to work in theory
2. Theoretical background: Capitalist patriarchy, quantification, historical materialism in the field and the “alternatives” to capitalism
3. Theory again: Is measuring a form of violence?
4. Approaches, research methodologies and the quantitative methods problem
Part II: The practices of quantifying otherwise
5. Quantities and measures in the non-mainstream field
6. The question of time
7. The question of value
8. ICTs in the non-mainstream field
9. Machines otherwise?
Part III: Machines, measures and (social) reproduction
10. Machines, measures, and the neoliberal version of capitalist patriarchy
11. Machines and measures in service of (social) reproduction
12. Capitalist patriarchal reprise: measures and machines as contested means of (re)production
13. Conclusion: “The Master’s Tools Will Never Dismantle the Master’s House” and the options we have
Bibliography
Πίνακας Περιεχομένων [το βιβλίο δεν έχει μεταφραστεί ακόμη στα ελληνικά και η μετάφραση είναι ενδεικτική, καθώς κάποιες έννοιες θέλουν πολλή συζήτηση για το πώς θα μεταφραστούν]
Μέρος I: Οι μη κυρίαρχοι τρόποι συναλλαγής και παραγωγής και το ζήτημα της ποσότητας
1. Εισαγωγή: Οι μη κυρίαρχοι τρόποι συναλλαγής και παραγωγής, ή όταν αυτό που λειτουργεί στην πράξη δυσκολεύεται να λειτουργήσει στη θεωρία
2. Θεωρητικό υπόβαθρο: Καπιταλιστική πατριαρχία, ποσοτικοποίηση, ιστορικός υλισμός στο πεδίο και οι «εναλλακτικές» στον καπιταλισμό
3. Θεωρία ξανά: Είναι η μέτρηση μια μορφή βίας;
4. Προσεγγίσεις, μεθοδολογίες έρευνας και το πρόβλημα των ποσοτικών μεθόδων
Μέρος II: Οι πρακτικές ποσοτικοποίησης αλλιώς
5. Ποσότητες και μέτρα στο μη κυρίαρχο πεδίο
6. Το ζήτημα του χρόνου
7. Το ζήτημα της αξίας
8. Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας στο μη κυρίαρχο πεδίο
9. Μηχανές αλλιώς;
Μέρος III: Μηχανές, μέτρα και (κοινωνική) αναπαραγωγή
10. Μηχανές, μέτρα και η νεοφιλελεύθερη εκδοχή της καπιταλιστικής πατριαρχίας
11. Μηχανές και μέτρα στην υπηρεσία της (κοινωνικής) αναπαραγωγής
12. Καπιταλιστική πατριαρχική επαναφορά: μέτρα και μηχανές ως διεκδικούμενα μέσα (ανα)παραγωγής
13. Συμπέρασμα: «Τα εργαλεία του αφέντη δεν θα γκρεμίσουν ποτέ το σπίτι του αφέντη» και οι επιλογές που έχουμε
Paper presented at the conference “The Revolution of Daskaloyannis and the 1821 Revolution in Crete” (18-20.3.2022), organised by ILAEK, Sfakia Municipality and District of Crete. Full text will be released soon.
Μελέτη που παρουσιάστηκε την 18.3.2022 στο Συνέδριο “Η Επανάσταση του Δασκαλογιάννη και η Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη” (18-20.3.2022), που συνδιοργανώθηκε από την ΙΛΑΕΚ, το Δήμο Σφακίων και την Περιφέρεια Κρήτης. Το πλήρες κείμενο της μελέτης θα δημοσιοποιηθεί σε λίγο καιρό.
[Abstract in English follows after the Greek text]
Μελέτη στο συλλογικό τόμο επιμέλειας Ν.Βαϊου, Γ.Πετράκη & Μ.Στρατηγάκη προς τιμή της Καίτης Παπαρρήγα -Κωσταβάρα (2021) “Έμφυλη βία – Βία κατά των γυναικών”, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα, σελ. 197-212.
Chapter in the volume edited by D.Vaiou, G.Petraki & M.Stratigaki in honour of Kaiti Paparriga-Kostavara (2021) “Gender-based violence – Violence against women”, Alexandria Publishing, Athens, pp. 197-212. The paper has been published in Greek.
Περίληψη: Η παρούσα μελέτη εξετάζει την πατριαρχική βία, τόσο συστηματική όσο και περιστασιακή, που προκύπτει —κατά καιρούς— σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Η πατριαρχική βία στις συλλογικότητες έχει, συνήθως, αρνητικά αποτελέσματα πρωτίστως για τα θύματα της βίας, κατόπιν για την αλληλεγγύη και τους στόχους της και εν τέλει για τις ίδιες τις πρωτοβουλίες ως οργανώσεις. Οι ερωτήσεις και τα περιστατικά που, έχοντας καταστεί ανώνυμα, χρησιμοποιούνται σ’ αυτή τη μελέτη, προέρχονται από μακροχρόνια επιτόπια έρευνα στην Ελλάδα, ενώ χρησιμοποιούνται και παραδείγματα από δημοσιευμένα περιστατικά. Ως αναλυτικό εργαλείο χρησιμοποιείται η έννοια της εργασίας αλληλεγγύης και οι άνθρωποι που την παρέχουν ονομάζονται εργάτριες και εργάτες αλληλεγγύης. Από όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής, οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης έχουν —κατά συντριπτική πλειονότητα— μέλη από την εργατική τάξη και οι γυναίκες υπερτερούν αριθμητικά των ανδρών. Χρησιμοποιώντας φεμινιστικές και αποαποικιακές (decolonial) προσεγγίσεις, αναλύω, κατά πρώτο λόγο, ζητήματα σχετικά με τη συστημική βία που εξαναγκάζει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες να προβαίνουν σε αυτοεκμετάλλευση, υπερεργασία ή και αναγκαστική παροχή υπηρεσιών. Κυρίως όμως, η πατριαρχική βία μέσα στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, εξαιτίας της εκτεταμένης εργασίας που περιλαμβάνουν, αναιρεί το πρόταγμα της αλληλεγγύης και ενίοτε τρέπει αυτές σε υποστηρικτικές δομές ή τουλάχιστον αναπαραγωγικές της καπιταλιστικής πατριαρχίας.
Abstract:
The present study examines patriarchal violence, both systematic and occasional, that arises – at times – in solidarity initiatives. Patriarchal violence in collectives usually has negative effects primarily on the victims of violence, then on solidarity and its goals, and finally on the initiatives themselves as organisations. The questions and incidents that, after been anonymised, are used in this study, come from long-term field research in Greece, while examples from published incidents are also used. The concept of solidarity work is used as an analytical tool and the people who provide it are called solidarity workers. To the best of our knowledge so far, solidarity initiatives have an overwhelming majority of working-class members, and women outnumber men. Using feminist and decolonial approaches, I analyse, first of all, issues related to the systemic violence that forces certain social groups to self-exploitation, overwork or even forced provision of service. Above all, however, patriarchal violence within solidarity initiatives, because of the extensive work they involve, nullifies the solidarity project and sometimes turns the initiatives into structures supporting, or at least reproducing capitalist patriarchy.
[Κείμενο στα ελληνικά ακολουθεί μετά την περίληψη στα αγγλικά]
This is the paper co-authored with Prof. Pauline Deutz (Univ. of Hull) that has been published in 2021 with the Bio-Based and Applied Economics journal. DOI: 10.36253/bae-9534
Abstract: Over the past decade, the term bioeconomy has emerged in both policy and academic discourse. Implying a technology-driven approach to wealth generation from organic materials, the term has taken hold with so far limited critical engagement. It is a contestable rather than contested term. Noting the rise of numerous other ‘economies’ (blue, green, circular) on a similar timeframe, this paper undertakes a critical discourse analysis of academic literature and UK/EU policy documents using the term ‘bioeconomy’ to produce a contextualized understanding of how it is used in both theoretical and practical contexts. Our analysis shows that bioeconomy, as with the other ‘sustainability’ economies, which we term the ‘S-economies’, prioritises the economy and the markets as the solution brokers for the environmental and economic problems they seek to address. The apparent fragmentation of the theory and policy concerning the environmental sustainability of economic activity is expressed through the variability of terms that aspire to establish multiple economies functioning at the same time. Limited empirical analysis of the existing ‘bioeconomy’ is symptomatic of the dissociation between theory and practice, emphasizing technological approaches favouring capital intensive approaches over local solutions. The S-economies, including the bioeconomy, are an attempt to bypass economic structural realities that otherwise would need to be addressed.
Πρόκειται για μια μελέτη που συγγράψαμε με την καθηγήτρια Pauline Deutz (Univ. of Hull) και δημοσιεύθηκε το 2021 στο επιστημονικό περιοδικό Bio-Based and Applied Economics. DOI: 10.36253/bae-9534
Περίληψη:
Την τελευταία δεκαετία, ο όρος βιοοικονομία εμφανίστηκε τόσο στον πολιτικό όσο και στον ακαδημαϊκό λόγο. Υπονοώντας μια προσέγγιση με γνώμονα την τεχνολογία για τη δημιουργία πλούτου από οργανικά υλικά, ο όρος έχει επικρατήσει με έως τώρα περιορισμένη κριτική συζήτηση. Είναι ένας όρος που μπορεί να αμφισβητηθεί αλλά δεν αμφισβητείται. Παρατηρώντας την εμφάνιση πολλών άλλων «οικονομιών» (γαλάζια, πράσινη, κυκλική) σε ένα παρόμοιο χρονικό πλαίσιο, η παρούσα μελέτη υιοθετεί μια κριτική ανάλυση λόγου της ακαδημαϊκής βιβλιογραφίας και των πολιτικών κειμένων των Ηνωμένου Βασιλείου-Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιώντας τον όρο «βιοοικονομία» για να δημιουργήσει μια κατανόηση εντός πλαισίου του τρόπου με τον οποίο η λέξη χρησιμοποιείται τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό πλαίσιο. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι η βιοοικονομία, όπως και με τις άλλες οικονομίες «αειφορίας», τις οποίες ονομάζουμε «S-economies», δίνει προτεραιότητα στην οικονομία και τις αγορές ως διαμεσολαβητές λύσεων για τα περιβαλλοντικά και οικονομικά προβλήματα που επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν. Ο εμφανής κατακερματισμός της θεωρίας και της πολιτικής σχετικά με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα της οικονομικής δραστηριότητας εκφράζεται μέσω της μεταβλητότητας των όρων που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν πολλαπλές οικονομίες που λειτουργούν ταυτόχρονα. Η περιορισμένη εμπειρική ανάλυση της υπάρχουσας «βιοοικονομίας» είναι σύμπτωμα της αποσύνδεσης θεωρίας και πράξης, δίνοντας έμφαση στις τεχνολογικές προσεγγίσεις που ευνοούν τις προσεγγίσεις έντασης κεφαλαίου έναντι των τοπικών λύσεων. Οι οικονομίες αειφορίας, συμπεριλαμβανομένης της βιοοικονομίας, είναι μια προσπάθεια παράκαμψης οικονομικών διαρθρωτικών πραγματικοτήτων που διαφορετικά θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν.
This is a chapter of the edited volume by Catrin Johansson and Volker Mauerhofer (2021)”Accelerating the progress towards the 2030 SDGs in times of crisis”, Östersund: Mittuniversitetet, pp. 1301-1321.
Abstract: This paper discusses the bioeconomic processes of small production and small distribution modes in East Yorkshire, UK. In particular, the focus is on whether and how this small-scale bioeconomy is connected to sustainable practices and in what way those practices are supporting the local ecosystems, including the human ones. The paper is related to the wider debate about the character of the bioeconomy as a sustainability initiative. We take a critical position concerning this issue. We do not consider the bioeconomy in general as an inherently sustainable way for organising production and distribution of goods and services. Within this framework, we investigate in our research project, whether small production and small distribution as bioeconomic processes include any practices that can support both environmental and social sustainability. The paper (part of the Research England funded THYME project, dedicated to the bioeconomy in the North East of England) focuses on farmers’ markets in the East Riding of Yorkshire. Using data from interviews and observations we present and discuss findings about the local small markets and how the producers, traders or even consumers involved with them are linking their market activity to greater sustainability efforts. The major finding is that at least the food part of the small markets in East Yorkshire is very locally embedded. The nomadic character of the market traders and producers means that locally produced goods reach small places without the customers needing to concentrate in a nearby big trade centre, like a city market or a big supermarket. At the same time, the traders and producers try to avoid wasting produce as much as possible by adopting various practices, including sharing, non-monetary distribution and donations. The paper contributes to the discussions related to SDGs 2 (zero hunger), 11 (sustainable cities and communities), 12 (responsible consumption and production), 13 (climate action).
Πτυχές βιωσιμότητας στις βιοοικονομίες χαμηλών τόνων
Πρόκειται για ένα κεφάλαιο στο συλλογικό τόμο που επιμελήθηκαν οι Catrin Johansson και Volker Mauerhofer (2021)”Accelerating the progress towards the 2030 SDGs in times of crisis” [Επιταχύνοντας την προοδο προς τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του 2030 σε καιρούς κρίσης], Östersund: Mittuniversitetet, σελ. 1301-1321.
Ο τόμος αποτελείται από τα (ελεγμένα από κριτές, peer-reviewed) Πρακτικά του Συνεδρίου 27nd International Sustainable Development Research Society Conference (Mid Sweden University, 13 – 15 July 202) και είναι διαθέσιμος στο σύνδεσμο http://miun.diva-portal.org/smash/record.jsf?pid=diva2%3A1608600&dswid=9296
Περίληψη:
Η παρούσα μελέτη εξετάζει τις βιοοικονομικές διαδικασίες της μικρής πα Η παρούσα μελέτη εξετάζει τις βιοοικονομικές διαδικασίες της μικρής παραγωγής και των μικρών τρόπων διανομής στο Ανατολικό Γιόρκσαϊρ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ειδικότερα, εστιάζεται στο εάν και πώς αυτή η βιοοικονομία μικρής κλίμακας συνδέεται με βιώσιμες πρακτικές και με ποιον τρόπο αυτές οι πρακτικές στηρίζουν τα τοπικά οικοσυστήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων. Η μελέτη εντάσσεται στην ευρύτερη συζήτηση για τον χαρακτήρα της βιοοικονομίας ως πρωτοβουλίας βιωσιμότητας. Εμείς υιοθετούμε μια κριτική θέση σε αυτό το θέμα. Δεν θεωρούμε τη βιοοικονομία γενικά ως έναν εγγενώς βιώσιμο τρόπο οργάνωσης της παραγωγής και της διανομής αγαθών και υπηρεσιών. Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζουμε στο ερευνητικό μας έργο εάν η μικρή παραγωγή και η μικρή διανομή ως βιοοικονομικές διαδικασίες περιλαμβάνουν πρακτικές που μπορούν να υποστηρίξουν τόσο την περιβαλλοντική όσο και την κοινωνική βιωσιμότητα. Η εργασία (μέρος του προγράμματος THYME που χρηματοδοτείται από την Research England, αφιερωμένο στη βιοοικονομία στη βορειοανατολική Αγγλία) επικεντρώνεται στις αγορές των αγροτών στο East Riding (Ανατολική Ακτή) του Yorkshire. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από συνεντεύξεις και παρατηρήσεις, παρουσιάζουμε και συζητούμε ευρήματα σχετικά με τις τοπικές μικρές αγορές και πώς οι παραγωγοί, οι έμποροι ή ακόμα και οι καταναλωτές που ασχολούνται με αυτές συνδέουν τη δραστηριότητά τους στην αγορά με μεγαλύτερες προσπάθειες βιωσιμότητας. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ότι τουλάχιστον ο κλάδος των τροφίμων των μικρών αγορών στο Ανατολικό Γιορκσάιρ είναι τοπικά ενσωματωμένος σε μεγάλο βαθμό. Ο νομαδικός χαρακτήρας των εμπόρων και των παραγωγών της αγοράς σημαίνει ότι τα τοπικά προϊόντα φτάνουν σε μικρά μέρη χωρίς οι πελάτες να χρειάζεται να συγκεντρωθούν σε ένα κοντινό μεγάλο εμπορικό κέντρο, όπως μια αγορά της πόλης ή ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Ταυτόχρονα, οι έμποροι και οι παραγωγοί προσπαθούν να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη σπατάλη των προϊόντων υιοθετώντας διάφορες πρακτικές, όπως η διανομή, η μη χρηματική διανομή και οι δωρεές. Η μελέτη συμβάλλει στις συζητήσεις που σχετίζονται με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης 2 (μηδενική πείνα), 11 (βιώσιμες πόλεις και κοινότητες), 12 (υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή), 13 (δράση για το κλίμα).
This is a short documentary presenting the small producers and small markets and their importance to the local economy and the bioeconomy. The video is available at the link https://www.youtube.com/watch?v=ri2llwix25s The documentary has been prepared within the framework of the project “Getting to know the existing bioeconomy in East Riding: The farmers’ markets case” that was conducted by Prof. Pauline Deutz and Dr Irene Sotiropoulou as part of the THYME project at the University of Hull.
Ντοκυμανταίρ για τ@ς μικρ@ς παραγωγούς, τις μικρές αγορές & τη βιοοικονομία
Πρόκειται για ένα σύντομο ντοκυμανταίρ που παρουσιάζει τ@ς μικρ@ς παραγωγούς και τις μικρές αγορές και τη σημασία τους για την τοπική οικονομία και τη βιοοικονομία. Το βίντεο είναι διαθέσιμο στο σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=ri2llwix25s
Το ντοκυμανταίρ ετοιμάστηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου «Μαθαίνοντας για την υπάρχουσα βιοοικονομία στο East Riding: Η περίπτωση των αγροτικών αγορών», που πραγματοποιήθηκε από την Καθηγήτρια Pauline Deutz και τη Δρα Ειρήνη Σωτηροπούλου στο πλαίσιο του προγράμματος THYME στο Πανεπιστήμιο του Hull.
Ριζικά Οικονομικά - Grassroots Economics 